The Jimi Hendrix Experience: Are You Experienced?

Are You Experienced? เป็นผลงานลำดับแรกของ The Jimi Hendrix Experience วางจำหน่ายเมื่อปีค.ศ. 1967

เคยมีคนบอกว่าชีวิตบางคนเหมือนดาวตก คือวูบผ่านท้องฟ้าเพียงไม่นานแต่สร้างสีสันให้ผู้คนสนใจได้มากกว่าดวงจันทร์ที่ใหญ่และอยู่ยืนยาวกว่า เจิดจรัสกว่าดวงดาวที่เห็นกันอยู่ทุกค่ำคืน

 แต่ว่าดาวตกเองก็มีหลายชนิด บ้างก็เป็นที่โจษจันเพียงช่วงสั้นแล้วลืมกันไป บ้างก็เป็นที่กล่าวขวัญถึงไปชั่วกาลนาน

สำหรับ จิมี เฮนดริกซ์คงเป็นดาวตกที่เพริศแพร้วมาก หลังจากที่เขาเสียชีวิตไปร่วม 30 ปี ก็ยังไม่มีท่าทีว่าชื่อเสียงของเขาจะโรยราอ่อนล้าลงไป  มีงานแสดงสด งานรวมเพลง งานสดุดีตามออกมาได้ทุกปี ทั้งที่บทเพลงของเขามีเป็นจำนวนน้อย ช่วงเวลาที่เขาทำงานฝากฝีมือไว้ก็เพียงแค่ 4 – 5 ปีเท่านั้น  

ก่อนหน้าที่จิมีจะเป็นซูเปอร์สตาร์ เขาเคยเป็นมือกีตาร์ให้กับศิลปินดังอย่างเช่น คิง เคอติส, เดอะไอส์ลีย์บราเธอร์ จอห์น แฮมมอนด์ จูเนียร์ เป็นต้น และได้ค้นพบว่าการเป็นมือกีตาร์รับจ้างไม่ช่วยให้เขาขึ้นไปสู่ระดับที่คนจดจำได้ แถมยังไม่ค่อยมีเงินใช้เสียด้วย (อันนี้คงเป็นเรื่องสำคัญ) เขาจึงเพียรพยายามออกมาค้นหาโชคชะตาของตัวเอง

ระหว่างที่เขาใช้ชีวิตในมหานครนิวยอร์ก (ทั้งเล่นแบ็กอัปให้คนอื่น และพยายามตั้งวงเอง) เขาก็ได้พบกับ แชส แชนด์เลอร์ มือเบสของวงดิแอนิมอลส์ ซึ่งแชส แชนด์เลอร์ เล็งเห็นเพชรเม็ดงามเม็ดจึงพาเขาไปอังกฤษ พร้อมด้วย มิตช์ มิตเชลล์ และ โนเอล รี้ดดิง ซึ่งต่อมาก็คือสมาชิกของ เดอะจิมี เฮนดริกซ์เอ็กพีเรียนส์ ซึ่งทำให้ผู้คนในอังกฤษตกตะลึงกับความสามารถอันแทบจะไร้ขอบเขตของจิมี บทเพลง “เฮ โจ” “เพอเพิลเฮซ ” และ “เดอะวินด์ครายส์แมรี” กลายเป็นเพลงติดท็อปเทนในปีค.ศ. 1967 

และบทเพลงเหล่านั้น ก็มารวมอยู่ในงานชุด อาร์ยูเอ็กซ์พีเรียนสด์? ผลงานที่ทำให้หลายคนทึ่งในอัจฉริยภาพของจิมีกันถ้วนหน้า

สิ่งที่หลายคนสนใจในตัวจิมีเป็นอย่างแรกก็คือการควบคุมเสียงที่เกิดจากกีตาร์ ไม่ว่าจะเป็นการเล่น วาห์-วาห์ การใช้เสียงฟี้ดแบ็กในตอนโซโล่อย่างเชื่องมือ ท่อนริฟฟ์รุนแรงแต่ว่ามีท่วงทำนองซ่อนอยู่ การไล่นิ้วไปตามคอกีตาร์อย่างรวดเร็วว่องไว ขยี้สายรุนแรง  นอกจากจะมีพรสวรรค์ระดับสูงแล้ว เขายังเป็นคนที่แสดงออกบนเวทีอย่างเร้าใจ ไม่ว่าจะเป็นการชำเรากีตาร์ การพาดกีตาร์ไปด้านหลัง การใช้ฟันเล่นกีตาร์ และแน่นอน การเผากีตาร์บนเวที สิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นเหตุผลให้เขาเป็นที่จดจำของผู้คนได้ในเวลาอันรวดเร็ว

แต่อีกจุดที่หลายคนมักจะมองข้ามไปก็คือเขาเป็นคนเขียนเพลงที่ยอดเยี่ยม ความพล่ามัวหม่นหมองล่องลอยของเพลง “เพอเพิลเฮซ” ที่อยู่ในขนบไซคิเดลิกเพ้อฝันนั้นลึกลงไปแล้วมันเป็นเพลงป็อปมีท่อนฮุกติดหูคนทั้งที่เหมือนว่าเพลงนี้จะไม่มีท่อนฮุกก็ตาม

หรือเขาจะเล่นบลูส์จัด ๆ เข้ม ๆ เขาก็ทำได้ดี ไม่ว่าจะเป็น “เรดเฮาส์” และ “เฮ โจ”แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือเขาได้ผสมกลมกลืนระหว่าง บลูส์ โซล ป็อป และร็อก เข้าเป็นเนื้อเดียวกัน “ฟ็อกซีเลดี” กับ “มานิกดีเพรสชัน” เป็นตัวอย่างอันดีที่เขาหล่อหลอมและเปล่งประกายกีตาร์อันเจิดจ้าออกมา  ส่วน “เธิร์ดสโตนฟรอมเดอะซัน” ดูจะเป็นการแจม ที่อาศัยลูกรับลูกส่งอย่างห้าวหาญของมือเบสและมือกลองด้วย  หรือถ้าอยากฟังเพลงนุ่มก็ยังมีเพลง “เดอะวินด์ครายส์แมรี” ที่แสดงความเหนือชั้นในการประพันธ์เพลงของเขา  

เดอะจิมี เฮนดริกซ์เอ็กซ์พีเรียนซ์มีสตูดิโออัลบั้มเพียงสามชุดเท่านั้นคือนอกจากงานชุดนี้แล้วก็มี แอ็กซิส:โบลด์แอสเลิฟ กับอัลบั้มคู่ อีเล็กทริกเลดีแลนด์ จะว่าไปแล้วงานชุดอีเล็กทริกเลดีแลนด์ดูจะมีการทดลองและระบบการบันทึกเสียงมากกว่างานชุดนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะในช่วงทำ อีเล็กทริกเลดีแลนด์   เขาอยู่ในฐานะซูเปอร์สตาร์ที่ควบคุมทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง แต่ในงานแรกยังไม่ได้โอกาสและประสบการณ์ในการบันทึกเสียงขนาดนั้น และเราก็ต้องมาดูว่างานบุกเบิกที่ทำให้เขามีชื่อเสียงแทบจะช้ามคืนมันเป็นงานชุดนี้ จึงอยากแนะนำให้ฟังเป็นกรณีพิเศษ