หนทางของห้าหนุ่มอลิศ คูเปอร์ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ อย่างเช่นการแสดงครั้งหนึ่งที่ชีตาคลับในเวนิช, แคลิฟอร์เนีย คนดูเดินออกไปหมดหลังจากที่วงเล่นได้เพียง 10 นาที แต่ว่าวันนั้น เชฟ กอร์ดอนซึ่งทำงานด้านบริหารจัดการวงดนตรีกลับมองเห็นศักยภาพของพวกเขา เลยติดต่อพวกเขาและนำไปให้แฟร็งก์ แซปปา ศิลปินผู้ก่อตั้งบริษัท สเตรทเร็คคอร์ดส ซึ่งเน้นศิลปินที่แปลกประหลาดผิดเพี้ยน (เหมือนตัวเจ้าของบริษัท) เป็นหลัก
แฟร็งก์ แซปปานัดแนะให้วงอลิศ คูเปอร์มาพบตอน 07.00 แต่สมาชิกวงเป็นเด็กหนุ่มอ่อนต่อโลก เข้าใจว่าหมายถึง 7 โมงเช้า ทั้งที่แฟร็งก์หมายถึงเวลาหนึ่งทุ่ม วงเลยไปเคาะประตูบ้านแฟร็งก์แต่เช้าตรู และไม่รู้ว่าแฟร็งก์ยังงัวเงียงุนงงไม่ตื่นดีหรือเปล่าเลยเซ็นสัญญากับวง
อัลบั้มแรก พริตตี้ฟอร์ยู (Pretties for You) ออกมาในปี ค.ศ. 1969 ล้มเหลวทางการตลาดโดยสิ้นเชิง แต่การทัวร์ประสบความสำเร็จดี และเพราะการออกทัวร์อันอื้อฉาวนี่เองที่ทำให้พวกเขาเป็นที่สนใจจากสื่อมวลชน จนทำให้เกิดคำว่า ช็อกร็อก ขึ้นมาในโลกใบนี้
เดือนกันยายน ค.ศ. 1969 วงดนตรีอลิศ คูเปอร์กำลังวาดลวยลายบนเวทีโตรอนโตร็อกแอนด์โรลริไววัล ดันมีไก่พลัดหลงขึ้นมาบนเวทีโดยไม่ทราบที่มา
อลิส คูเปอร์นักร้องนำเป็นเด็กหนุ่มจากเมืองใหญ่ ไม่คุ้นเคยกับสัตว์ชนิดนี้ เขามองมันด้วยความเวทนาว่ามันต้องมาตกระกำลำบากบนเวทีที่อีกทึกครึกโครมเช่นนี้คงตกใจเสียขวัญแย่…
…เขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตร่วมโลกตัวนั้น
“อ่า…มันมีปีก มันต้องบินได้!” คูเปอร์คิดในใจ เขาจับมันด้วยความรักและทะนุถนอม แล้วขว้างไปสู่ที่พื้นที่โล่งกว้าง ด้วยหวังว่ามันจะบินไปสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยอิสรภาพ…
แต่ “ไก่” ก็คือ “ไก่” ถึงมันจะมีปีกแบบนก แต่มันไม่ใช่นก…หลังจากที่มันกระพือปีกพยุงตัวเองอยู่ชั่วครู่ด้วยความตกใจที่ไอ้บ้าที่ไหนไม่รู้ขว้างมันมา มันก็ตกลงสู่ฝูงชนที่กำลังชมคอนเสิร์ต
ไก่ชะตาขาดตัวนั้นโดนคนที่กำลังตกใจ…ใครคนที่นั่งรถเข็นเผลอทับมันตาย..อนาจ และอนาถาสิ้นดี…
วันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์ระดับประเทศหลายฉบับลงภาพและข่าวนักร้องโรคจิตขว้างไก่เป็น ๆ ใส่คนดู!
บางฉบับมั่วขนาดที่บอกว่าคูเปอร์บิดหัวขาดกระจายและดื่มเลือดไก่บนเวที!
เรื่องเสริมแต่งเกินจริงนี้แพร่กระจายไปรวดเร็วกว่าความจริงที่เกิดขึ้น แฟร็งก์ แซปปา ศิลปินสุดเพี้ยน เจ้าของสเตรทเร็คคอร์ดต้นสังกัด โทรหาอลิศ (นักร้องนำ) เพื่อถามถึงสิ่งที่เกิดขึ้น และเมื่อทราบความจริงแล้ว เขากลับให้คำแนะนำ “โอเค ยังไงก็ตาม อย่าบอกใครว่าคุณไม่ได้ทำ!”
ตั้งแต่เหตุการณ์นั้น สื่อมวลชนก็เริ่มใช้คำว่า “ช็อกร็อก”
หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มดัดแปลงเอาขนไก่มาโปรยรอบเวที เพื่อเสริมเรื่องเล่าลือนี้
อัลบั้ม อีซีแอ็กชัน (Easy Action) ออกมาในปี 1970 ประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับอัลบั้มแต่ความเปลี่ยนแปลงอย่างหนึ่งของวงในช่วงนี้คือการกลับไปปักหลักที่ดีทรอยต์บ้านเกิดซึ่งที่บ้านเกิดของพวกเขาต้อนรับอลิศ คูเปอร์มากกว่าลอสแอนเจลิส เหตุผลหนึ่งก็เพราะว่าแวดวงดนตรีในลอสแอนเจลิสยังเป็นกลุ่มเอซีดร็อกควันหลงจากยุคไซคีเดลิก ยังแสวงหาความรักและสันติภาพ แต่สำหรับวงอลิศ คูเปอร์ชอบเบียร์มากกว่าโอสถลวงจิตและอยากเขียนเพลงเกี่ยวกับความสนุกสนาน อารมณ์ขันเชิงเสียดสีเกี่ยวกับความสยองขวัญและความตายมากกว่า
แต่ความเปลี่ยนแปลงกำลังมาเยือนพวกเขา เพราะวอเนอร์บราเธอรส์ซื้อบริษัทสเตร็ตเร็คคอร์ดส และพวกเขากำลังได้รับการอุ้มชูจากบริษัทใหญ่เป็นครั้งแรก
