คิดว่าหลายคนคงจะคุ้นเคยกับชื่อดูกี ไวท์ในฐานะที่เคยร่วมงานกับเรนโบว์และอิงเว เจ มาล์มสทีน สำหรับบิล ลิสแกงค์ อาจจะไม่ค่อยคุ้นหูกัน แต่พอไปค้นประวัติของบิลดูรู้สึกว่าจะเป็นคนเก่าคนแก่ของวงการคนหนึ่ง เคยเล่นเบสให้เดวิด โบวีสมัยปลายทศวรรษ 60 ด้วย แล้วค่อยหันมาเล่นกีตาร์ในภายหลัง

ส่วนดูกีเป็นนักร้องที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้ยอดเยี่ยมเสมอ (ผลงานในนามวงคอนเนอร์สโตนก็เป็นเอโออาร์ชั้นดี) และการทำหน้าที่ในอัลบั้มนี้ก็ยังไม่ทำให้ผิดหวัง เสียงร้องของเขาเหมาะสำหรับดนตรีฮาร์ดร็อกที่ต้องการพลัง แต่ว่ายังคงมีความนุ่มนวลแฝงเร้นอยู่ แค่ขึ้นมาในเพลง “อะเพรเยอร์ฟอร์เดอะดายอิง” ก็ระเบิดความเร่าร้อนของอัลบั้มได้ไม่เลวเลย สำเนียงฮาร์ดร็อกในงานชุดนี้ออกจะเป็นฮาร์ดร็อกแบบยุโรปไม่ใช่แบบอเมริกัน แต่ละเพลงมีเสียงคีย์บอร์ดคอยโอบอุ้มอยู่อย่างดี

ถัดจากนั้น “สเนกอายส์” กลับทำให้รู้สึกถึงเพลงของเรนโบว์ขึ้นมา อาจจะเพราะว่าเสียงของดูกีเคยสร้างความประทับใจมาจากสมัยร้องให้เรนโบว์มาก่อนก็เป็นได้ แต่เพลงถัดมาคือ “ลาสต์เทมป์เทชัน” ออกจะมีสำเนียงที่ฉีกตัวเองออกไป สำเนียงออกจะหม่นไปพร้องกับเสียงริธึ่มหนัก ๆ ค่อยรองรับหนาแน่น

บทเพลงเกือบทั้งหมด ทำให้คิดถึงวงฮาร์ดร็อกจากยุโรปสมัยยุค 70 (อย่างวงเรนโบว์) เพียงแต่ว่ามีท่อนริฟฟ์ที่ร่วมสมัย บางส่วนเป็นบูลส์ร็อกจาง ๆ และทำให้คิดถึงวงไวท์สเนก ขึ้นมาเหมือนกัน

Line Up:-

• Doogie White: Vocals
• Bill Liesegang: Guitar, Bass, Keyboards
• Thomas Lang: Drums
• Barry Fitzgerald: Drums
• PJ Phillipson: Bass
• Si Mulvey: Bass
• Roger Scott Craig: Keyboards
• Michael Wolff: Keyboards

Track Listing:-

1. A Prayer For The Dying
2. Snake Eyes
3. Last Temptation
4. Worlds Collide
5. New Addiction
6. Vivaldi (Instrumental)
7. The Gathering
8. Lost Horizons
9. The Ballad of Bible John
10. Black Winter
11. Old Father Time (Instrumental)