คิดว่าหลายคนคงจะคุ้นเคยกับชื่อดูกี ไวท์ในฐานะที่เคยร่วมงานกับเรนโบว์และอิงเว เจ มาล์มสทีน สำหรับบิล ลิสแกงค์ อาจจะไม่ค่อยคุ้นหูกัน แต่พอไปค้นประวัติของบิลดูรู้สึกว่าจะเป็นคนเก่าคนแก่ของวงการคนหนึ่ง เคยเล่นเบสให้เดวิด โบวีสมัยปลายทศวรรษ 60 ด้วย แล้วค่อยหันมาเล่นกีตาร์ในภายหลัง
ส่วนดูกีเป็นนักร้องที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้ยอดเยี่ยมเสมอ (ผลงานในนามวงคอนเนอร์สโตนก็เป็นเอโออาร์ชั้นดี) และการทำหน้าที่ในอัลบั้มนี้ก็ยังไม่ทำให้ผิดหวัง เสียงร้องของเขาเหมาะสำหรับดนตรีฮาร์ดร็อกที่ต้องการพลัง แต่ว่ายังคงมีความนุ่มนวลแฝงเร้นอยู่ แค่ขึ้นมาในเพลง “อะเพรเยอร์ฟอร์เดอะดายอิง” ก็ระเบิดความเร่าร้อนของอัลบั้มได้ไม่เลวเลย สำเนียงฮาร์ดร็อกในงานชุดนี้ออกจะเป็นฮาร์ดร็อกแบบยุโรปไม่ใช่แบบอเมริกัน แต่ละเพลงมีเสียงคีย์บอร์ดคอยโอบอุ้มอยู่อย่างดี
ถัดจากนั้น “สเนกอายส์” กลับทำให้รู้สึกถึงเพลงของเรนโบว์ขึ้นมา อาจจะเพราะว่าเสียงของดูกีเคยสร้างความประทับใจมาจากสมัยร้องให้เรนโบว์มาก่อนก็เป็นได้ แต่เพลงถัดมาคือ “ลาสต์เทมป์เทชัน” ออกจะมีสำเนียงที่ฉีกตัวเองออกไป สำเนียงออกจะหม่นไปพร้องกับเสียงริธึ่มหนัก ๆ ค่อยรองรับหนาแน่น
บทเพลงเกือบทั้งหมด ทำให้คิดถึงวงฮาร์ดร็อกจากยุโรปสมัยยุค 70 (อย่างวงเรนโบว์) เพียงแต่ว่ามีท่อนริฟฟ์ที่ร่วมสมัย บางส่วนเป็นบูลส์ร็อกจาง ๆ และทำให้คิดถึงวงไวท์สเนก ขึ้นมาเหมือนกัน
Line Up:-
- Doogie White: Vocals
- Bill Liesegang: Guitar, Bass, Keyboards
- Thomas Lang: Drums
- Barry Fitzgerald: Drums
- PJ Phillipson: Bass
- Si Mulvey: Bass
- Roger Scott Craig: Keyboards
- Michael Wolff: Keyboards
Track Listing:-
- A Prayer For The Dying
- Snake Eyes
- Last Temptation
- Worlds Collide
- New Addiction
- Vivaldi (Instrumental)
- The Gathering
- Lost Horizons
- The Ballad of Bible John
- Black Winter
- Old Father Time (Instrumental)