จอห์น แม็กลาฟลิน สร้างชื่อเสียงมาตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษ 60 โดยเฉพาะเมื่อเขาเล่นกีตาร์ให้กับไมล์ เดวิส ตำนานแจ๊สผู้ยิ่งใหญ่ในอัลบั้มอินอะไซเลนต์เวย์กับบิตชส์บรูว์ซึ่งเป็นอัลบั้มบุกเบิกงานแจ๊สร็อก (และในอัลบั้ม บิตชส์บรูว์ มีเพลงชื่อจอห์น แม็กลาฟลินด้วย!!) หลังจากนั้นเขาก็มาตั้งวงแจ๊สร็อกของตัวเองในชื่อมหาวิษณุออเคสตรา ชื่อมหาวิษณุนี้เป็นชื่อที่กูรูอินเดียที่เขาเคารพนับถือตั้งให้คู่กับเทวทิพย์ (คาร์ลอส ซานตานา) และในช่วงที่ทำวงมหาวิษณุออเคสตรานี่เองที่เป็นจุดสูงสุดของชื่อเสียงของเขา

หลังจากนั้นชื่อเสียงของจอห์นก็จางลงไป แต่ก็ยังโด่งดังมากในแวดวงแจ๊สร็อก เวลาผ่านไป เขาก็ชราขึ้น (แหงล่ะ มีใครหนุ่มขึ้น?) การเล่นกีตาร์ไม่ค่อยเน้นความดุดันปราดเปรียวอย่างสมัยแรก แต่ความเขี้ยวในฝีมือยังเต็มเปี่ยม เยี่ยมยอดเหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเขาหันไปหาดนตรีที่หลายหลายแนวทางมาก ทำงานทั้งอคูสติก (ยังจำจีทรีภาคอคูสติกที่มาก่อนสมัยจีทรีของรุ่นใหม่นี่ได้มั้ย?) งานในแบบเวิลด์มิวสิกก็ออกมาต่อเนื่อง สลับกับการไปเล่นกับวงออเคสตรา ความหลากหลายของการเล่นของเขาเป็นสิ่งที่แฟนเพลงคุ้นเคยเป็นอย่างดี

อินดัสเทรียลเซนเป็นงานแบบฟิวชั่นแจ๊สที่ยังคงกลิ่นอายดนตรีภารตะแทรกเข้ามาเล็กน้อย แต่เมื่อฟังทุกเพลงจบครบถ้วนแล้ว กลับนึกไปถึงว่านี่คือบทสรุปความโดดเด่นของจอห์น แม็กลาฟลินในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ถึงแม้ว่าเขาจะใช้เสียงซินธ์และลูปจากอิเล็กทรอนิกมาใช้ร่วมด้วยก็ยังคงมีความกลมกลืนไม่บาดหูให้เสียความรู้สึก

จุดเด่นจุดหนึ่งของอัลบั้มนี้อยู่ที่บรรดาแขกรับเชิญ อย่างเช่นเพลงแรก “ฟอร์จาโค” (ไม่ต้องสงสัยว่าจาโคไหน) เขารำลึกถึงความหลังสมัยร่วมงานกับจาโค โดยเพลงนี้ฮาเดรียน เฟราวด์ทำหน้าที่มือเบสได้โดดเด่นไม่เสียชื่อจาโค แถมด้วยบิล อีวานส์วาดลวดลายแซ็กโซโฟนได้จับใจ งานทริบิวท์ยังไม่จบง่ายๆ ใน “เวนยส์เวย์” ก็เป็นการสดุดี เวนย์ ชอร์ตเตอร์ “เดียร์ดาไลลามะ” ก็สดุดีให้กับองค์ดาไลลามะ “ทูบ็อปออร์น็อตทูบี” อุทิศให้กับไมเคิล เบร็กเกอร์

ความน่าทึ่งของบทเพลงไม่ใช่เรื่องที่จะอธิบายผ่านตัวอักษรได้ง่าย ๆ อย่างใน “นิวบลูส์โอลด์บรูส ” ที่ได้อิริก จอห์นสันมาช่วยเล่นดูเหมือนจะเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายมันยากมาก ในรอบหลายปีที่ผ่านมาหลายคนอาจจะคิดว่าจอห์น แม็กลาฟลินลดความคิดสร้างสรรค์แปลกใหม่ลง เพราะเขาหันไปเล่นดนตรีในรูปแบบเดิมที่หลายคนคาดเดาได้ แต่ใน อินดัสเทรียลเซน น่าจะเป็นการตอบคำถามนี้ได้ชัดเจนว่าเขายังมีความคิดสร้างสรรค์สิ่งแปลกใหม่อยู่เหมือนเดิม เพียงแต่ว่าเป็นการสร้างในส่วนของรายละเอียดอย่างการเรียบเรียงและการวางโครงสร้างดนตรี

คงจะไม่ผิด หากจะบอกว่า อินดัสเทรียลเซนคืออัลบั้มที่สรุปสิ่งที่จอห์นทำมาในรอบสี่ทศวรรษ !!

Musician:

• Gary Husband (Drums and keyboards)
• Vinnie Colaiuta (Drums)
• Dennis Chambers (Drums)
• Mark Mondesir (Drums)
• Hadrian Feraud (Bass)
• Matthew Garrison(Bass)
• Tony Grey (Bass)
• Zakir Hussain (Tablas)
• Shankar Mahadevan (vocals)
• Ada Rovatti (Soprano and Tenor Sax)
• Marcus Wippersberg (Drum Programming)
• Otmaro Ruiz (Synthesizer)
• Bill Evans(Soprano Sax)
• Eric Johnson (guitar)

Track Listings

1. For Jaco (Bill Evans, Hadrien Feraud, Gary Husband, Mark Mondesir)
2. New Blues Old Bruise( Eric Johnson, Vinnie Colaiuta, Gary Husband)
3. Wayne’s Way (Ada Rovatti, Gary Husband, Tony Grey, Zakir Hussain, Dennis Chambers)
4. Just so Only More So ( Bill Evans, Matt Garrison, Marcus Wippersberg)
5. ..To Bop Or Not to Be ** For Michael Brecker ( Otmaro Ruiz,Matt Garrison, Dennis Chambers, Zakir Hussain)
6. Dear Dalai Lama (Shankar Mahadevan, Ada Rovatti, Dennis Chambers, Zakir Hussain)
7. Senor C.S (Mark Mondesir, Gary Husband, Hadrien Feraud)
8. Mother Nature (Shankar Mahadevan, Tony Grey)