DMX หายไปประมาณ 3 ปี ด้วยเหตุผลที่เจอเรื่องวุ่นวายประสาแก็งค์สเตอร์ รวมทั้งปัญหากับทาง Def Jam ที่ผ่านมา DMX เป็นแร็ปเปอร์ที่อยู่หัวแถว การที่ทำอัลบั้มขึ้นอันดับหนึ่งสัปดาห์แรกได้ 5 อัลบั้มติดต่อกันมันก็คงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สำหรับอัลบั้มนี้ ขึ้นไปถึงลำดับ 2 เท่านั้น หยุดสถิติงดงามไว้เพียงแค่ 5 อัลบั้มเท่านั้น โดยตกเป็นรองอัลบั้มรวมเพลงชุด Now 22 ไปอย่างน่าเสียดายตามหลังเพียงแค่ประมาณ 1500 แผ่นเท่านั้นเอง
อัลบั้มนี้ก็ยังคงยึดมั่นในดนตรีแบบเดิมๆ บีทเดิมๆ แต่ว่าสิ่งที่เขาทำอยู่ยังเป็นลักษณะเฉพาะตัวที่กราดเกรี้ยว แต่ก็ไม่มากอย่างในอดีตแล้ว แถมยังมีเมโลดี้ให้ฟังกันมากขึ้น แขกรับเชิญก็เพียบ และยังได้ Swizz Beatz มาโปรดิวซ์ “We in Here” ในลีลาที่คุ้นเคย โดยแทรกแซมปลิ้งเพลง “Nobody But You babe”, ของ Clarence Reid กับ”Nobodys butt but yours babe” ของ Blowfly. เพลงนี้เพลงเดียวให้ความรู้สึกดีกว่าสองอัลบั้มที่ผ่านมามากพอควร มีกลิ่นอายของ DMX ในยุคแรกๆ “Wrong or Right (I’m Tired)” (featuring BZR Royale) นี่มีความแรงพอจะเอาไปทำเพลงเมทัลได้สบายๆ (ถ้าอยากจะทำ) เพราะในส่วนของบีทแรงๆ แบบนี้มันได้อารมณ์ของดนตรีที่ข้ามมาทางเมทัลนิดหน่อย
อัลบั้มนี้ ทำออกมาได้มีน้ำมีเนื้อมากกว่า The Great Depression และ Grand Champ ในแง่ของดนตรีที่ผ่อนคลายลงเล็กน้อย รู้จักผสมผสาน texture ของดนตรีมากยิ่งขึ้น แต่ก็ยังเหมาะกับแฟนเพลงเฉพาะกลุ่มที่ฟังแร็บและฮิปฮ็อปเป็นหลักอยู่ดี ถ้าฟังป็อป ฟังสบายๆ อาจจะไม่ค่อยชอบใจอัลบั้มนี้นัก
