“His Masterpiece?”
ได้อ่านบทวิจารณ์งานชุดนี้จากนิตยสารโรลลิงสโตน http://web.archive.org/web/20090414225947/http://www.rollingstone.com/artists/bobdylan/albums/album/11277554/review/11286830/modern_times แล้วรู้สึกว่าคนเขียนชื่นชมอัลบั้มนี้เป็นพิเศษ พอได้มาฟังด้วยตัวเองหลายๆ รอบก็รู้สึกว่า….อื้อม์…..ไม่เลว แต่ถ้าจะให้บอกว่านี่คืองานระดับมาสเตอร์พีซอันก็คงไม่สามารถพูดแบบนั้นได้
เหตุผลสำคัญคือการเข้าถึงบทเพลงในงานชุดนี้ยากสำหรับคนที่ไม่ได้เกิดและเติบโต (หรือสนใจวัฒนธรรม/สังคม) อเมริกา คือถ้าจะเข้าใจแนวคิดของอัลบั้มนี้ ต้องเข้าใจว่าเนื้อหาที่บ็อบ ดีแลนนำเสนอออกมาเกี่ยวกับอะไร และปูมหลังของบ็อบตั้งแต่เริ่มต้นร้องเพลงเป็นอย่างไร อย่างเช่น เปิดเพลงแรก “ธันเดอร์ ออน เดอะ เมาท์เทน” (Thunder on the Mountain) เรียกความรู้สึกของชัค เบอรีขึ้นมา หรือถ้าจะให้กล่าวตรง ๆ ก็ต้องบอกว่าทั้งริฟฟ์กีตาร์และท่วงทำนอง ช่างสอดคล้องกลมกลืนไปเพลง “เล็ท อิท ร็อก” ของชัค เบอรีเสียเหลือเกิน
แล้วเนื้อเพลงท่อนที่ 2
I was thinkin’ ’bout Alicia Keys, couldn’t keep from crying
When she was born in Hell’s Kitchen, I was living down the line
I’m wondering where in the world Alicia Keys could be
I been looking for her even clear through Tennessee
ก็ช่างคล้ายคลึงกับเพลง “มา เรนนี” ของเมมฟิส มินนีเสียเหลือเกิน
I was thinking about Ma Rainey, wonder where could Ma Rainey be
I was thinking about Ma Rainey, wonder where could Ma Rainey be
I been looking for her, even been ‘n old Tennessee
ถึงได้บอกว่า “ต้อง” เข้าใจและรู้จักตัวตนความเป็นมาของบ็อบตั้งแต่แรก จึงจะเข้าใจความเป็นไปในอัลบั้มนี้ และเพลงอื่นก็จะเป็นคล้ายกันนี้คือหยิบยืมท่วงทำนอง หรือว่าถ้อยคำเล็ก ๆ น้อย ๆ มาใช้ แต่ไม่ใช่การหวนรำลึกอดีต
ความแตกต่างระหว่างขโมยกับแรงบันดาลใจอยู่ตรงไหน ลองฟังอัลบั้มนี้ดูก็น่าจะมีความเห็นส่วนตัวกันได้บ้าง เหตุที่โรลลิงสโตน (หรืออื่น ๆ ) ยกย่องชื่นชมอัลบั้มนี้ก็น่าจะเป็นเพราะเขาใช้อดีต (รวมไปถึงบุคลิกลักษณะจำเพาะของศิลปินอื่น) มาสะท้อนเรื่องราวอเมริกา โดยเฉพาะชีวิตของอเมริกาหลังเหตุการณ์วันที่ 11 กันยายน ให้คนฟังมีความรู้สึกร่วม
ในอัลบั้มนี้จะมีเรื่องราวของชีวิตอเมริกันแทบจะครอบคลุมทุกด้านในภาวะสังคมสมัยประธานาธิบดีจอร์จ บุช จูเนียร์ ที่ดูจะพร่ามัว เงียบเหงา
ยอมรับว่าไม่ได้มีความลึกซึ้งกับรากฐานทางวัฒนธรรมอเมริกามากนัก ดังนั้นจึงเข้าไม่ถึงความชาญฉลาดเฉียบคมในการเขียนเนื้อเพลงของบ็อบในงานชุดนี้เลย
