ฮูราเคิลเป็นงานสุดท้ายที่โยฮัน ลาร์สสัน และเกล็น จังสตอร์มยังเป็นสมาชิกวง ส่วนบียอร์น เจล็อตเต ยังเป็นมือกลองอยู่ (ต่อมาเขาถึงมาเป็นมือกีตาร์เต็มตัว) งานในสมัยนั้นยังเป็นเมโลดิกเดธเมทัลเต็มตัวไม่กลายพันธุ์อย่างทุกวันนี้
อินเฟลมส์เป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกโกเธนเบิร์กซาวนด์ที่ผสานความแรงของเดธเมทัลเข้ากับท่วงทำนองซึ่งอัลบั้มเดอะเจสเตอร์เรซ ที่ออกก่อนหน้างานชุดนี้เป็นหนึ่งในงานที่แสดงถึงความแตกต่างเฉพาะตัวซึ่งอาจจะยังไม่ชัดเจนนัก พวกเขามาตอกย้ำความชัดเจนในเรื่องสำเนียงเฉพาะตัวในฮูราเคิลโดยเริ่มจากเพลงเปิดอัลบั้ม “โจตัน” ที่มาในสไตล์โกเธนเบิร์กซาวนด์เต็มตัว คือมีท่อนโซโล่กีอต้าร์ที่มีท่วงทำนองท่ามกลางเสียงริธึมกีตาร์ที่หนาแน่นมีท่อนคอรัสที่จำง่าย
มีหลายเพลงที่แสดงถึงศักยภาพด้านการประพันธ์เพลงได้หนักแน่นสมเป็นเดธเมทัล อย่าง “ฟู้ดฟอร์ก็อดส์” ท่อนริฟฟ์ออกมาดุดันหนักหน่วง ถ้าใครชอบเพลงหนักก็คงจะชอบเพลงนี้หรือไม่ก็ต้องเป็นเพลง “เอพิโสด 666” ที่เล่นกันได้มันส์มากแต่มีท่อนคอรัสที่ติดหู หรือ “เดอะไฮฟ์” นี่เป็นสไตล์คลาสสิคของอินเฟลมส์
ฮูราเคิลจัดเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมชุดหนึ่งของอินเฟลมส์ที่ผสานระหว่างความหนักหน่วงของภาพริธึ่มกับท่วงทำนองได้ลงตัวฟังเข้าท่าเข้าทางกว่าใน เดอะเจสเตอร์เรซ และถือเป็นยุคที่พวกเขากำลังอยู่ในช่วงไต่เพดานขึ้นไปสู่จุดสูงของวงการเมโลดิกเดธเมทัลที่น่าฟังมากทีเดียว
