ถ้าใครอ่านนิยายภาพ วอตช์เมน (Watchmen) ของอลัน มัวร์ (Alan Moore) จะเห็นประโยคว่า Now at midnight, All the agents ตั้งแต่บทแรก ประโยคนี้มาจากเพลง “ดีโซเลชันโรว์” (Desolation Row) อยู่ในอัลบั้มคลาสสิกชุดหนึ่งของ บ็อบ ดีแลน (Bob Dylan) ที่ชื่อ ไฮเวย์ 61 รีวิสิตด์ (Highway 61 Revisited) เพลงนี้ยาวถึง 11 นาทีเศษ
หนังสือเดอะนิวออกซ์ฟอร์ดคอมพาเนียนทูมิวสิก (The New Oxford Companion to Music) ยกย่องว่าเพลงนี้แสดงศักยภาพด้านกวีของบ็อบ ดีแลนออกมาได้ดีที่สุด แต่อ่านมาถึงบทที่ 5 จะเห็นว่าเวอร์ชั่นที่อลันชอบจะเป็นเวอร์ชั่นของเกรตฟูลเดด ซึ่งเล่นเพลงนี้ในคอนเสิร์ตมาตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1980 แต่กว่าจะบันทึกเสียงลงอัลบั้มก็ปีค.ศ. 2002 อยู่ในอัลบั้ม โปสการ์ดสออฟเดอะแฮงจิง (Postcards of the Hanging) ซึ่งชื่ออัลบั้มก็มาจากเนื้อเพลงเพลงนี้เอง
กำลังนึกอยู่ว่าขนาดต้นฉบับยังปาเข้าไป 11 นาทีกว่า แล้วเวลาเกรตฟูลเดดเล่นสดนี่จะเล่นไปกี่นาที?
เพลงนี้เนื้อหายาว…เป็นบัลลาดเล่าเรื่อง เล่าเรื่องนู้น เล่าเรื่องนี้
Desolation Row
They're selling postcards of the hanging They're painting the passports brown The beauty parlor is filled with sailors The circus is in town Here comes the blind commissioner They've got him in a trance One hand is tied to the tight-rope walker The other is in his pants And the riot squad they're restless They need somewhere to go As Lady and I look out tonight From Desolation Row
ถ้าใครจำได้ อเมริกาในสมัยหนึ่งลัทธิเหยียดผิวเข้มแข็ง มีขบวนการ คลูคลักซ์แคลน ที่พร้อมล่าคนผิวดำเพื่อความสนุกสนาน และพร้อมที่จะใช้กฎหมู่อยู่เหนือกฎหมาย ถ้ามีคนผิวดำโดนกล่าวหาว่าทำอะไรกับคนผิวขาวหน่อย ก็พร้อมจับคนผิวดำผู้เคราะห์ร้ายมาแขวนคอประจานที่ใต้ต้นไม้ (มีเพลงเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกเพลงที่อยากแนะนำคือ สเตรนจ์ฟรุต ของ บิลลี ฮอลิเดย์) และมีการถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก และในช่วงหนึ่ง (หลายสิบปี) ที่มีการนำเอาภาพน่าสลดใจเหล่านั้นมาทำเป็นโปสการ์ดขายอีกด้วย
พวกเขาทาหนังสือเดินทางสีน้ำตาล…หนังสือเดินทางมีสองประเภท คือ สีน้ำตาลที่เป็นของประชาชนทั่วไป กับ สีน้ำเงิน ที่แสดงว่าผู้ถือหนังสือเดินทางฉบับนั้นเป็นคนทำงานให้กับรัฐฯ ซึ่งมีการปลอมแปลงเป็นสีน้ำเงินเพื่อให้เดินทางสะดวกสำหรับผู้ที่มีปัญหาทางข้อกฎหมายและต้องการพรางตัว
ด้วยประโยคแรก They’re selling postcards of the hanging กับ The circus is in town ในอีกช่วงถัดมา เป็นไปได้ว่าบ็อบกำลังหมายถึง การแขวนคอชายผิวดำสามคนที่เมืองดูลูธ มินเนโซตา (Duluth, Minnesota) เมื่อปีค.ศ. 1920 เพราะชายผิวดำสามคนที่ทำงานกับคณะละครสัตว์โดนจับจากข้อกล่าวหาปากเปล่าของชายผิวขาวว่าชายผิวดำ 5 – 6 คนที่ทำงานกับคณะละครสัตว์ได้ข่มขืนและปล้นหญิงสาวผิวขาวคนหนึ่ง (แต่จากการพิสูจน์โดยหมอ ไม่พบว่ามีร่องรอยข่มขืนหญิงสาวคนนั้น) ทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่คนผิวขาว จนก่อม็อบแย่งชิงผู้ต้องสงสัยจากเงื้อมมือกฎหมายมา 3 คนและทำร้ายร่างกายจนถึงเสียชีวิตและแขวนคอไว้ที่ใต้ต้นไม้
ใครสนใจรายละเอียดเรื่องนี้ อ่านได้ที่เว็บนี้
ในขณะเดียวกัน The circus is in town ก็มีความหมายแฝงถึงกลุ่มคนที่บ้าคลั่งทำอะไรไร้สติได้เหมือนกัน เรื่องนี้เป็นความเด่นของ บ็อบ ไดแลน คือการตีความหมายได้หลายแง่ อย่างเช่นอีกตัวอย่างหนึ่งคือประโยค One hand is tied to the tight-rope walker อาจจะเป็นการบรรยายถึงนักแสดงที่เดินบนเชือกเส้นเดียวกลางอากาศพร้อมปิดตา ขณะเดียวกันก็หมายถึงผู้ทำงานรักษากฎระเบียบ เช่นตำรวจ นายอำเภอ ซึ่งปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่คนอื่นต้องการ ซึ่งก็มีความหมายแฝงถึงการใช้กำลัง (riot squad – ตำรวจหน่วยปราบจราจล) พิจารณาจากสภาพแวดล้อมในสมัยที่บ็อบเขียนเพลงนี้ (กลางทศวรรษ 60) กำลังมีการจลาจลความขั้นแย้งกันหลายเรื่อง
Cinderella, she seems so easy "It takes one to know one," she smiles And puts her hands in her back pockets Bette Davis style And in comes Romeo, he's moaning "You Belong to Me I Believe" And someone says," You're in the wrong place, my friend You better leave" And the only sound that's left After the ambulances go Is Cinderella sweeping up On Desolation Row
Now the moon is almost hidden The stars are beginning to hide The fortunetelling lady Has even taken all her things inside All except for Cain and Abel And the hunchback of Notre Dame Everybody is making love Or else expecting rain And the Good Samaritan, he's dressing He's getting ready for the show He's going to the carnival tonight On Desolation Row
Now Ophelia, she's 'neath the window For her I feel so afraid On her twenty-second birthday She already is an old maid
To her, death is quite romantic She wears an iron vest Her profession's her religion Her sin is her lifelessness And though her eyes are fixed upon Noah's great rainbow She spends her time peeking Into Desolation Row
Einstein, disguised as Robin Hood With his memories in a trunk Passed this way an hour ago With his friend, a jealous monk He looked so immaculately frightful As he bummed a cigarette Then he went off sniffing drainpipes And reciting the alphabet Now you would not think to look at him But he was famous long ago For playing the electric violin On Desolation Row
Dr. Filth, he keeps his world Inside of a leather cup But all his sexless patients They're trying to blow it up Now his nurse, some local loser She's in charge of the cyanide hole And she also keeps the cards that read "Have Mercy on His Soul" They all play on penny whistles You can hear them blow If you lean your head out far enough From Desolation Row
Across the street they've nailed the curtains They're getting ready for the feast The Phantom of the Opera A perfect image of a priest They're spoonfeeding Casanova To get him to feel more assured Then they'll kill him with self-confidence After poisoning him with words
And the Phantom's shouting to skinny girls "Get Outa Here If You Don't Know Casanova is just being punished for going To Desolation Row"
Now at midnight all the agents And the superhuman crew Come out and round up everyone That knows more than they do Then they bring them to the factory Where the heart-attack machine Is strapped across their shoulders And then the kerosene Is brought down from the castles By insurance men who go Check to see that nobody is escaping To Desolation Row
Praise be to Nero's Neptune The Titanic sails at dawn And everybody's shouting "Which Side Are You On?" And Ezra Pound and T. S. Eliot Fighting in the captain's tower While calypso singers laugh at them And fishermen hold flowers Between the windows of the sea Where lovely mermaids flow And nobody has to think too much About Desolation Row
Yes, I received your letter yesterday (About the time the door knob broke) When you asked how I was doing Was that some kind of joke? All these people that you mention Yes, I know them, they're quite lame I had to rearrange their faces And give them all another name Right now I can't read too good Don't send me no more letters no Not unless you mail them From Desolation Row
ในภาพยนตร์วงดนตรีที่รับหน้าทีขับขานเพลงนี้กลายเป็นวงมายเคมิคัลโรแมนซ์ซึ่งนำเสนอบทเพลงในแบบพังก์และตัดเพลงให้สั้นเหลือเพียงสามนาที ถึงแม้ว่าเพลงนี้อาจจะไม่ใช่เวอร์ชันที่แฟนเพลงบ็อบ ดีแลน ปลาบปลื้ม แต่ก็คงจะถูกหูคนฟังรุ่นใหม่และช่วยดึงให้เพลงของบ็อบ ดีแลนสู่คนรุ่นใหม่มากขึ้น
ในวอตช์แมนเลือกที่จะใช้เพลงการเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ “เดอะไทม์สเดย์อาร์อะเชนจิง” (The Times They Are a-Changin’) ในช่วงไตเติลที่แสดงความเปลี่ยนแปลงของเหล่าวีรบุรุษผู้อยู่ใต้หน้ากาก ชื่อเพลงก็บอกอยู่แล้วว่า เวลามันเปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ใครไปใครมาเป็นเรื่องปกติ และเพลงนี้เป็นเพลงประท้วงที่บ็อบพูดแทนหลายคนในชนชั้นล่างที่ไม่มีโอกาสจะได้พูด
Come gather 'round people Wherever you roam And admit that the waters Around you have grown And accept it that soon You'll be drenched to the bone. If your time to you Is worth savin' Then you better start swimmin' Or you'll sink like a stone For the times they are a-changin'.
Come writers and critics Who prophesize with your pen And keep your eyes wide The chance won't come again And don't speak too soon For the wheel's still in spin And there's no tellin' who That it's namin'. For the loser now Will be later to win For the times they are a-changin'.
Come senators, congressmen Please heed the call Don't stand in the doorway Don't block up the hall For he that gets hurt Will be he who has stalled There's a battle outside And it is ragin'. It'll soon shake your windows And rattle your walls For the times they are a-changin'.
Come mothers and fathers Throughout the land And don't criticize What you can't understand Your sons and your daughters Are beyond your command Your old road is Rapidly agin'. Please get out of the new one If you can't lend your hand For the times they are a-changin'.
The line it is drawn The curse it is cast The slow one now Will later be fast As the present now Will later be past The order is Rapidly fadin'. And the first one now Will later be last For the times they are a-changin'.
