ช่วงประมาณปีพ.ศ. 2531 – 2533 ได้ติดต่อพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นด้านดนตรีกับใครที่ไม่รู้จักหลายคน อัดเทปแลกเปลี่ยนแบ่งปันกันฟัง และหนึ่งในเทปที่ได้มาแล้วทึ่งก็คือ บลูบลัด ของเอ็กซ์ เทปที่ได้รับมาคุณภาพไม่ค่อยดี เป็นแค่เทปที่อัดมาจากเทปอีกรอบ (หรือรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ) แต่ก็เปิดฟังแล้วฟังอีก พยายามหาข้อมูลและอัลบั้มอื่นมาฟังก็หาไม่ได้ ตอนนั้นโลกยังไม่กว้างอย่างทุกวันนี้ อย่าว่าแต่อินเตอร์เน็ทเลย แค่คอมพิวเตอร์เครื่องหนึ่งยังไม่มีในครอบครอง
ผ่านไป 20 กว่าปี ก็ยังฟังอัลบั้มนี้อยู่สม่ำเสมอ นึกเสียดายไทจิอยู่หลายครั้ง ไม่น่าออกจากวงไปเลย การเล่นเบสของไทจิมีไลน์ชัดเจนไม่โดนเสียงกลองกลบ แถมยังขโมยซีนหลายครั้ง (ไม่ได้อยากจะเปรียบเทียบกับฮีธ แต่อดไม่ได้ เพราะฮีธเล่นเบสเจียมตัวมาก แค่คุมจังหวะไปพร้อมกับกลอง ทำให้บทเพลงของเอ็กซ์ขาดสีสันไปมาก (แต่ก็อย่างว่า โยชิกิคงอยากได้คนที่คุมได้มากกว่าคนมากฝีมือแต่คุมไม่อยู่) ลองฟังเพลงสุดโหดอย่าง “บลู บลัด” เสียงเบสแทรกกำแพงเสียงกลองและกีตาร์คู่ได้สบาย
กีตาร์คู่ระหว่างฮิเดะกับพาตะวางแผนสอดประสานกันมาอย่างดี โดยเฉพาะไลน์โซโลประสานงดงาม ฟังครั้งแรกคิดว่าท่อนโซโล่มันเป๊ะไปหน่อย หมายถึงวางแนวทางในเรื่องท่วงทำนองเป็นหลัก แต่ผ่านไปพอสมควรเริ่มคิดได้ว่าการวางไลน์ตามท่วงทำนองที่ชัดเจนแบบนี้เหมาะสมแล้ว เพราะการคิดโซโลคู่ประสานกันไป ถ้าวางไลน์ไม่ดี เสียงกีตาร์อาจจะขัดกันได้ง่าย การวางไลน์เอาไว้ชัดเจนรอบคอบจะช่วยเลี่ยงจุดเสี่ยงที่อาจทำให้บทเพลงเสียหาย
โทชิเริ่มค้นพบเสียงร้องของตนเอง ไม่ได้ตะเบ็งเสียงอย่างในอัลบั้มแรก การโหนเสียงสูงของเขาเป็นสิ่งน่าทึ่งอย่างหนึ่ง รองรับบทบาททั้งเพลงบัลลาดไปจนถึงสปีดเมทัลได้สบาย
สมัยนั้นเอ็กซ์ยังเป็นวงเอ็กซ์ไม่ใช่แค่วงแบ็คอัปประดับบารมีของโยชิกิอย่างในปัจจุบัน แม้ว่าบทเพลงเกือบทั้งหมดจะมาจากมันสมองของโยชิกิ แต่เข้าใจว่าคงผ่านการขัดเกลาและเรียบเรียงให้เหมาะสมจากสมาชิกทุกคนในวงด้วย เพราะเทียบกับอัลบั้มอื่นแล้วงานนี้ครบเครื่องแทบทุกด้าน มีเพลงแรง หนัก อย่าง “ออกัสซัม” กับ “เอ็กซ์” มีเพลงออกไปทางแกลมเมทัลอย่าง “อีซี ไฟธ์ แรมบลิง” มีเพลงบัลลาดอย่าง “เอนด์เลสส์ เรน” กับ “อันฟินิชเช็ด” อันงดงาม
อยากจะพูดถึงเพลง “คูเรไน” เป็นพิเศษ เพลงนี้น่าสนใจในด้านพัฒนาการของเอ็กซ์ เพลงนี้ทำเป็นเดโมเทปตั้งแต่ปีค.ศ. 1985 เปลี่ยนชื่อเปลี่ยนแนวทางการเรียบเรียงบทเพลงมาตลอด ทั้งทดลองเอาเสียงเครื่องสายมาใช้ เปลี่ยนเสียงอินโทรจากกีตาร์เป็นเปียโน และที่สำคัญมันมีส่วนผสมของสปีดเมทัล บัลลาด และซิมโฟนิคเมทัล ซึ่งเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งที่ต่อเนื่องมาตลอด อย่าง “โรส ออฟ เพน” (เพลงนี้บางช่วงใช้เพลง “ฟิวจ์ อิน จี ไมเนอร์” ของโยฮัน เซบาสเตียน บาคมาใช้)
วงเอ็กซ์ก็เหมือนกับวงดนตรีอีกหลายวงที่พัฒนาด้านดนตรีและค้นหาตัวตนไปเรื่อย จากจุดแรกที่ยังไม่มีอะไรลงตัวในวานิชชิงวิชันจนเริ่มลงตัวในบลูบลัดและแตกแขนงต่อยอดในเจลัสซี เป็นเรื่องปกติของวงดนตรีคณะหนึ่งที่จะเปลี่ยนแปลงดนตรีไปตามวันเวลาเป็นธรรมชาติ อยู่ที่จังหวะไหนที่แฟนเพลงชอบมากเป็นพิเศษ บลูบลัดคืองานที่คลิกลงตัวกับแฟนเพลงบางคน จนรู้สึกว่าอัลบั้มหลังจากนั้นเริ่มหันเหทิศทางไปทางใดทางหนึ่งมากเกินไปจนสูญเสียความน่าสนใจไปในที่สุด
X – Blue Blood
Columbia, 1989
Line-Up:-
- Vocals: Toshi
- Guitar: Pata
- Guitar: hide
- Bass: Taiji
- Drums, piano: Yoshiki
Track Listing:-
- “Prologue (~ World Anthem)” 2:38
- “Blue Blood” 5:03
- “Week End” 6:02
- “Easy Fight Rambling” 4:43
- “X” 6:00
- “Endless Rain” 6:30
- “Kurenai” (紅) 6:09
- “Xclamation” 3:52
- “Orgasm” (オルガスム) 2:42
- “Celebration” 4:51
- “Rose of Pain” 11:47
- “Unfinished” 4:24
