Bon Jovi: Because We Can
ไม่ค่อยได้สนใจบองโจวีมาหลายปี ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่าไม่ค่อยชอบเพลงของพวกเขาในยุคหลังเท่าไหร่ แต่ก็ยังตามต่อไปเรื่อยๆ
ฟัง “บีคอส วี แคน” แล้วก็ยังรู้สึกไร้แรงบันดาลใจเหมือนเดิม เหมือนกับว่าพอพวกเขาตัดสินใจว่าจะเป็นผู้ใหญ่ ความสดใสของวัยรุ่นก็หายวับไปกับตา…
ความจริง “บีคอส วี แคน” ก็เป็นเพลงที่มีเนื้อหาเชิงบวก แต่มันดูง่ายไปหน่อยสำหรับวงรุ่นใหญ่ระดับนี้ คือถ้าเป็นเพลงของเด็กวัยรุ่นหรือวัย 20 ต้น ๆ จะไม่คิดอะไรมากเลย
ป็อปเต็มตัว หวานแหวว น่ารัก!!
เพลงในสไตล์สู้ชีวิตของบองโจวีเคยทำได้ดีเสมอมา ลองย้อนกลับไปถึงเพลงที่มีเรื่องราวคล้ายกันอย่างทอมมี่กับจีน่าใน “ลิฟวิง ออน อะ เพรเยอร์” นั้นยังฟังติดดินและมีชีวิตของคนที่มีความหวังถึงแม้ว่าชีวิตของพวกเขาจะเป็นคนชนชั้นแรงงานที่ต้องดิ้นรนใช้ชีวิตยากลำบากไปวันวัน หรืองานในยุคหลังๆ อย่างเช่น“อิทส์ มาย ไลฟ์” ก็ยังให้ความรู้สึกว่าชีวิตมันสนุกสนานดีนะ “วี เวิร์นท์ บอร์น ทู ฟอลโลว์” ก็ยังให้ความรู้สึกทางบวก
แต่ “บีคอสวีแคน” ทำให้รู้สึกว่าบองโจวีอยากจะป็อปขนาดนี้เลยหรือ?
