ตอนที่ได้เห็นและได้ฟังเพลง “Heavy Rain” สิ่งแรกที่คิดในใจคือ มันไม่ใช่อ่ะอูโด…
ความทรงจำที่มีเพลงของ U.D.O. จะเป็นเพลงเมทัลแรง หนักหน่วง เสียงร้องสากระคาย มาเจอเพลงช้าแบบนี้ทำให้ผวา พาลคิดไปว่าแค่สเตฟาน คอฟแมนน์ลาออกไป (เพราะสุขภาพไม่ดี) ทำให้เพลงเปลี่ยนไปเป็นคนละทางเลยหรือ?
แต่มาถึงอัลบั้มจริงก็ยังเป็นเหมือนเดิม แค่เพลงแรกก็ทำให้แฟนเพลงหัวสั่นหัวคลอน กีต้าร์ประสานกันบาดหัวใจ เล่นท่อนริฟฟ์แบบวงเมทัลอนุรักษ์นิยมคงเส้นคงวา ยิ่งใน “A Cry Of A Nation” เพลงมิดเทมโป้ ไม่เร็วไม่ช้า ทว่าเสียงกรีดร้องบาดหูของอูโด เดิร์กชไนเดอร์ชช่างแสบสันต์ ไม่ต้องห่วงเรื่องเพลงแรงและเร็ว เช่น “Devil’s Bite”และ “Death Ride” ยังคงมั่นใจกับพลังของเมทัลจากเยอรมันที่ไม่เคยทำให้ผิดหวัง เพลงที่ท่วงทำนองติดหูง่ายอย่าง “When Love Becomes a Lie” ก็มีให้ฟัง เพลงช้าอย่าง “Heavy Rain” ก็มีให้ฟัง เพลงในอารมณ์สยองนิดหน่อย “Book Of Faith” เอาไปให้อลิส คูเปอร์ใช้น่าจะเวิร์ค แฟนเพลงจะเอาอะไรอีก?
อัลบั้มเป็นงานที่ได้อารมณ์ใกล้เคียง Accept สมัย 80s มากที่สุดในบรรดาอัลบั้มชุดหลังๆ ของ U.D.O ที่พยายามทำดนตรีให้หนักหน่วงเพื่อสู้กับวงดนตรีรุ่นลูกรุ่นหลานที่เพ่นพ่านเต็มเมือง แต่สำหรับงานชุดนี้เป็นการย้อนกลับไปสู่สิ่งที่ทำให้เขามีชื่อเสียง มันไม่ใช่การลอกเลียนของเก่า แต่เป็นการเล่นในสไตล์เก่าที่คุ้นเคย
เป็นอีกหนึ่งอัลบั้มที่ยอดเยี่ยมของ U.D.O.
