เผลอวันเผลอคืน เห็นโฆษณาอัลบั้ม นิวเจอซีย์ (New Jersey) ที่นำมาตกแต่งหลอกเงินแฟนเพลง #ไม่ใช่ละ บอกว่าทางวงมีอายุครบ 30 ปี จะนำอัลบั้มเก่า ๆ มาปรับปรุงเปลี่ยนบรรจุภัณฑ์เสริมจุดขายหลายอย่าง เพื่อเฉลิมฉลองอายุ 30 ปีของวง
ฉลองด้วยการเอาของเก่ามาขายใหม่ แฟนเพลงจงจ่ายเงินให้ซูเปอร์สตาร์เสียดี ๆ
30 ปีที่ว่านี้ เริ่มนับจากอัลบั้มแรกของพวกเขาวางจำหน่ายเมื่อปีค.ศ. 1984
จอน บอนโจวีทำเดโมเทป “รันอะเวย์” ตั้งแต่ปีค.ศ. 1981 คือตั้งแต่ยังเป็นวง จอน บองโจวีแอนด์เดอะเรสต์ (Jon Bongiovi & The Rest) และเวอร์ชั่นที่อยู่ในอัลบั้ม บองโจวี บันทึกเสียงไว้ตั้งแต่ปีค.ศ. 1982 โดย บอนโจวีกับนักดนตรีในสตูดิโอ ซึ่งคนเล่นเบสชื่อ ฮิวห์ แม็คโดนัลด์ มือเบสที่ร่วมงานกับบองโจวีอย่างเป็นทางการตั้งแต่ปี ค.ศ. 1995 ถึงปัจจุบันแต่ไม่ได้เป็นสมาชิกวงอย่างเป็นทางการ
“รันอะเวย์” มีอะไรหลายอย่างทำให้นึกถึงเพลงของบรูซ สปริงสทีนที่ปรับสำเนียงให้เป็นเมทัล จอร์จ แคแร็กผู้เขียนเพลงนี้ร่วมกับจอน บองโจวีเล่าว่า “ผมเล่นอยู่ในคลับชื่อเดอะฟาสต์เลนอินแอสบิวรีปาร์ก (the Fast Lane in Asbury Park) ซึ่งจอนก็วนเวียนไปคลับนั้นบ่อย ๆ ผมจำได้ว่าผมเล่นเป็นวงเปิดให้มิงก์ เดอวิลล์และจอนอยู่ในหมู่คนดูวันนั้นด้วย พอผมเล่นเสร็จ เขาก็เดินมาหา บอกว่า ‘ผมชอบเพลงที่คุณเขียนมาก คุณอยากจะมาร่วมเขียนเพลงกับผมหน่อยมั้ย’ ผมก็ตอบกลับไปว่า ทำไมจะไม่ล่ะ”
ท่อนคีย์บอร์ดช่วงอินโทร เขียนเพิ่มเข้าไปภายหลังโดย มิค ซีลีย์ ซึ่งร่วมวงเดอะไวล์ดวัน (The Wild Ones – วงของจอนก่อนจะเป็นวงบองโจวีi)
จอน บองโจวี ทำสัญญากับเมอร์คิวรีเร็คคอร์ด และใช้ชื่อวงว่า บองโจวี Bongiovi ก่อนจะเปลี่ยนให้อ่านง่ายขึ้นเป็น Bon Jovi และถึงแม้จะเซ็นสัญญาในฐานะวงดนตรี แต่สัญญาที่ทำจริงเป็นสัญญาระหว่างจอน บอนโจวีกับบริษัทเมอร์คิวรีเร็คคอร์ด สมาชิกคนอื่นของวงไม่ได้ทำสัญญาอะไรด้วยมีสภาพเพียงแค่ลูกจ้างของจอน บองโจวีเท่านั้น
การแสดงสดเมื่อปีค.ศ. 1983
การแสดงทางโทรทัศน์ช่วงปีค.ศ. 1984
รายการอเมริกันแบนด์สแตนด์
