ซีเครทการ์เดนท์
ซีเครทการ์เดนท์ก็ยังเป็นเพาเวอร์เมทัลอยู่นะ มันเปลี่ยนไปตรงไหน? จำได้ว่ากิโกมือกีตาร์เคยบอกว่าอัลบั้มมีอะไรเปลี่ยนไปจากเดิม มีอะไรเปลี่ยนนอกจากเสียงร้องของฟาบิโอ (จากแรปโซดีออนไฟร์) ที่เพิ่งมาร้องเป็นชุดแรก (ถ้าจำไม่ผิดเป็นนักร้องนำคนที่ 3) อ้อ มือกลองก็คนใหม่
บางทีแฟนเพลงแองกราอาจจะรู้ว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง
สำหรับซีเครทการ์เดนท์ ยังเป็นเป็นดนตรีเพาเวอร์เมทัลที่มีส่วนดนตรีเปลี่ยนแปลงซับซ้อนแอบอิงโปรเกรสซีฟเมทัล แต่ยังมีอิทธิพลของนีโอคลาสสิคัลมากพอสมควร การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างเพลงเริ่มไม่มีอะไรให้แปลกใจ คือฟังแล้วเดาทางถูกว่าต่อไปคงเบรกช้า ๆ หรือต่อไปจะกระหน่ำหนัก แต่ที่ออกจะผิดหวังอยู่บ้างคือท่อนริฟฟ์กีตาร์ในอัลบั้มนี้บางครั้งฟังแปลก ๆ เล่นกับจังหวะและความเงียบ อย่างริฟฟ์ในเพลง “ไฟนอลไลท์” ถ้าเป็นวงซิมโฟนีเอ็กซ์ทำออกมาไม่ค่อยแปลกหู อาจจะเป็นอิทธิพลจากดนตรีเมทัลร่วมสมัย แต่โชคดีที่แองกราไม่ละทิ้งการเล่นเครื่องเคาะที่ผสานจังหวะพื้นบ้าน กับการแทรกเสียงอคูสติกใสใส อย่าง “นิวบอร์นมี” แสดงศักยภาพเต็มที่ ช่วงเบรกไปใช้อคูสติกกีตาร์เล่นสไตล์สแปนิชกีตาร์ ฟังตั้งแต่เริ่มจนจบเพลงจะราบลื่นเปลี่ยนโครงสร้าง จังหวะ และความเร็วเพลงได้ละมุนหู
ถ้าเทียบสมาชิกวงในแต่ละสมัยที่ผ่านมา สมาชิกยุคนี้น่าจะลงตัวและผลิตงานมาได้เข้าขากัน โดยเฉพาะเสียงร้องของฟาบิโอมีเอกลักษณ์รับมือกับเพลงของแองกราได้สบาย
