เราต้องการชีวิตแบบนี้จริงหรือ? โรเจอร์ วอเตอร์ตั้งคำถามในอัลบั้มเดี่ยวชุดแรกในรอบ 25 ปี เนื้อหากล่าวถึงโลกที่มีแต่สงคราม การก่อการร้าย ผู้อพยพ ความตกต่ำทางเศรษฐกิจและสังคม
อัลบั้มนี้ออกมานานพอสมควรแล้ว รอด้วยใจหวังว่าเมืองไทยจะผลิตแผ่นนี้วางจำหน่าย แต่จนบัดนี้ก็ไม่มีวี่แวว แสดงถึงความถดถอยของธุรกิจซีดีได้ชัดเจน เพราะนี่คือโรเจอร์ (อดีต) สมาชิกพิงก์ฟรอยด์นะเฮ้ย นี่คืออัลบั้มแรกในรอบ 25 ปีนะเฮ้ย หรือว่าโรเจอร์จะหายไปนานจนคนลืมแล้วว่านี่เคยเป็นซูเปอร์สตาร์นะเฮ้ย
ปัญหาหลักของโรเจอร์ก็คือหลังจากผลิจผลงานชั้นยอด เดอะวอล แล้วดูเหมือนว่าพัฒนาการทางดนตรีจะตกผลึก (หรือเรียกอีกอย่างว่าไม่พัฒนา) จนทำให้ร่องเสียงของโรเจอร์แทบไม่เปลี่ยนแปลง ทั้ง เดอะไฟนอลคัต เดอะโปรส์แอนด์คอนส์ออฟฮิชไฮกิง เรดิโอเคเอโอเอส อมุสทูเดธ ล้วนมีสไตล์ดนตรีย่ำกับที่ การยัดเนื้อหาหนักหน่วงโดยความคิดสร้างสรรค์ทางสุนทรีย์ตามไม่ทันมันไม่ต่างจากหายนะ ดูอย่างอัลบั้มแรกของเขา (เดอะโปรส์แอนด์คอนส์ออฟฮิชไฮกิง) ที่คิดมาพร้อมกับเดอะวอล แต่สมาชิกพิงก์ฟรอยด์เลือกเดอะวอล จะเป็นเพราะเนื้อหาที่หม่นเครียดเกินไปหรือขาดไร้คนคอยปรับปรุงให้รื่นหูอย่างในอดีตที่มีเดวิด กิลมัวร์เป็นคนสร้างอารมณ์บรรยกาศให้เพลงไม่แห้งเกินไป เลยทำให้เดอะโปรส์แอนด์คอนส์ออฟฮิชไฮกิงล้มเหลวทั้งยอดจำหน่ายอัลบั้มและทัวร์ล้มเหลวจนน่าแปลกใจ ซึ่งตรงนี้อาจจะเป็นตัวชี้ว่า ความสำเร็จของพิงก์ฟรอยด์ไม่ได้มาจากความคิดของโรเจอร์เสียทีเดียว เขาต้องมีคนคอยประคับประคองขัดเกลาอย่างเพื่อนร่วมวง ทุกอย่างจึงจะลงตัว
หลังจากออกอัลบั้มเดี่ยวแล้วดูท่าจะแย่ เขากลับมาหากินกับเดอะวอลซ้ำแล้วซ้ำอีก ทั้งออกทัวร์ ทำละครเวทีจนนึกว่าจะไม่กลับมาทำเพลงใหม่แล้ว แต่ช่วงหลังก็นำเพลงใหม่มาเล่นบนเวทีอยู่บ้างจนกระทั่ง เราต้องการชีวิตแบบนี้จริงหรือ? ก็ออกวางจำหน่ายโดยมีไนเจล กอดริด (โปรดิวเซอร์คู่บารมีเรดิโอเฮด) มาเป็นผู้ดูแลการผลิต ซึ่งต้องใช้เวลาร่วมสองปีกว่าจะทำเสร็จ บรรยากาศของอัลบั้มนี้คาดเดาได้ไม่ยาก ยังไม่ลืมว่าวันที่โดนัลด์ ทรัมป์เข้าพิธีสาบานตนเป็นประธานาธิบดีสหรัฐ โรเจอร์ก็บรรเลงเพลง “พิก” ที่เม็กซิโก และใช้รูปโดนัลด์ ทรัมป์ เปรียบเทียบเขาประหนึ่งผู้นำเผด็จการ
https://web.facebook.com/rogerwaters/videos/1300753293301806/
เปิดอัลบั้มด้วยเสียงบีต คนพูดพึมพำฟังไม่ได้ศัพท์ เสียงนาฬิกาเดิน ทำให้นึกถึงโอเคคอมพิวเตอร์ผสมกับดาร์กไซด์ออฟเดอะมูน อย่างเพลง “เดจาวู” ก็เคยนำมาเล่นบนเวทีแล้วหลายครั้งเคยเป็นที่รู้จักในชื่อ “เลย์ดาวน์เจรูซาเลม” หรือ “โบรกเคนโบนส์” เคยรู้จักกันในชื่อ “เซฟแอนด์ซาวนด์”
“เดจาวู” เขาแสดงอารมณ์ขันปนความหม่น ถ้าฉันเป็นพระเจ้าจะแก้ไขเส้นเลือดบนใบหน้าเวลาดื่มเหล้ามาก ๆ หน้าจะได้ไม่แดง รอยเหี่ยวย่นริ้วรอยจะไม่เพิ่มขึ้นตามวัย แซวพระเจ้าว่าถ้าเป็นเขาจะส่งพระบุตรมาหลายคนและจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเด็ดขาด รับรองถ้าเขาเป็นพระเจ้าเขาจะเป็นพระเจ้าได้ดีกว่าแน่นอน หลงตัวยึดมั่นว่าความคิดตัวเองถูกต้องเสมอนะโรเจอร์
แต่เนื้อหาหนักหน่วงตามมาเมื่อเขาบอกว่าถ้าเขาเป็นโดรน ยานบินไร้คนขับอาศัยการบังคับระยะไกล เที่ยวไปในน่านฟ้าต่างประเทศและการใช้เสียงประกอบทำออกมาลงตัว เป็นส่วนหนึ่งของดนตรี ไม่ใช่แค่เสียงประกอบ ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่เพราะด้านมืดของดวงจันทร์สร้างความมหัศจรรย์มาแล้ว
to find someone home เว้นช่วง…แล้วมีเสียงจรวดปะทะเป้าหมายทำลายบ้านที่อาจจะมีหญิงสาวกำลังอบขนมปัง หุงข้าว ต้มซุบ…
นี่คือโรเจอร์ วอเตอรส์ อัจฉริยะในด้านเขียนเรื่องราว
ถ้าเน้นในเรื่องเนื้อหาสาระจริง ๆ อัลบั้มนี้มีเต็มเปี่ยม จะได้ยินประโยคเด็ด ๆ เช่น Picture a shithouse, with no fucking drains. Picture a leader, with no fucking brains เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ฟังเพลงพร้อมกันเปิดเนื้อเพลงอ่านไปพร้อมกัน
ดนตรีใกล้เคียงกับพิงก์ฟรอยด์มากที่สุดแล้วในบรรดาอัลบั้มเดี่ยวของโรเจอร์ การเล่นกับเสียงประกอบกำลังดี ไม่มากเกินไป การเชื่อมต่อเพลงต่อเนื่อง ปัญหาคือ ไนเจลกับโรเจอร์ดูจะเกรงใจกันมาก อะไรที่ตรงจุดเกรงใจมักจะหมายถึงการ ปล่อยผ่านไร้หมัดน็อก ข้อดีคือบรรยากาศในอัลบั้มไม่แห้งแล้งไร้อารมณ์ ความฉ่ำและสะอาดไม่รกช่วยให้เพลงของโรเจอร์เด่นขึ้นมา แต่มันกลมกลืนจนไม่มีจุดไคลแม็กซ์ พอฟังสักสามหรือเพลง อยากหยุดพักเพราะรู้สึกว่าโทนเพลงที่คล้ายกันมากไปบวกกับเนื้อเพลงออกจะเครียดและมีพื้นฐานจากความเป็นจริงที่พบเจอเสมอเมื่อเปิดดูข่าวสารจากที่ไหนสักแห่งในโลก
แต่สามเพลงสุดท้ายดูจะผ่อนคลายกว่าเพลงอื่นที่ฟังมาก่อนหน้า ยังมีแง่มุมที่ไม่หม่นหมอง เหมือนกับจะบอกว่าในโลกอนารยะยังมีความหวังรออยู่เหมือนแสงสว่างริบหรี่ ณ ปลายอุโมงค์
อย่างไรก็ตาม เราต้องการชีวิตแบบนี้จริงหรือ? เป็นผลงานที่น่าทึ่งของชายชราผู้มีอดีตเกรียงไกรและไม่เคยพอใจสิ่งรอบตัวกำลังร่ายคำบ่นด้วยถ้อยคำแหลมคมทิ่มแทงความรู้สึกคนฟัง
Is This the Life We Really Want?
Roger Waters
Released 2 June 2017
Recorded 2010–2017
Length 54:06
Label Columbia
Producer Nigel Godrich
Track Listing:-
- “When We Were Young” 1:38
- “Déjà Vu” 4:27
- “The Last Refugee” 4:12
- “Picture That” 6:47
- “Broken Bones” 4:57
- “Is This the Life We Really Want?” 5:55
- “Bird in a Gale” 5:31
- “The Most Beautiful Girl” 6:09
- “Smell the Roses” 5:15
- “Wait for Her” 4:56
- “Oceans Apart” 1:07
- “Part of Me Died” 3:12
Personnel
- Roger Waters – vocals, acoustic guitar, bass guitar
- Nigel Godrich – keyboards, guitar, sound collages, arrangements
- Gus Seyffert – guitar, keyboards, bass guitar
- Jonathan Wilson – guitar, keyboards
- Roger Joseph Manning, Jr. – keyboards
- Lee Pardini – keyboards
- Joey Waronker – drums
- Jessica Wolfe – vocals
- Holly Laessig – vocals
- David Campbell – string arrangements
One Reply to “Roger Waters: Is This the Life We Really Want?”