to share the long forgotten glamorous days
อัลบั้มนี้คงกะขายพลังร็อกเต็มที่ เพลงในอัลบั้มนี้ออกทางฮาร์ดร็อกยุคปลายทศวรรษ 1980 ต้นทศวรรษ 1990 เสียงร้องของดีเร็ก เดวิสยังไม่ตก กีตาร์ เบส กลอง หนาแน่นกระชับ เอาจริงก็เหมือนกับอัลบั้มที่ออกต่อจากน็อตติงเซกเคร็ด มากกว่าอัลบั้มอเมริกันบลิตส์คริกเสียอีก
อัลบั้มนี้อาจะไม่ถึงขั้นงานชั้นเยี่ยม แต่ถ้าเอาไปเทียบกับสองอัลบั้มหลังสุดของเกรตไวต์แล้วดีกว่ามากพอสมควร
ถ้าตามงานหลัง ๆ ของยุโรปมาอาจจะพอเข้าใจทิศทางของวงอยู่บ้าง แต่ถ้าฟังยุโรปจากยุค 80 แล้วมาฟังงานชุดนี้เลย คงจะรู้สึกแปลก ๆ บ้างล่ะ
นี่เป็นอัลบั้มที่คลาสสิกใกล้เคียงกับอัลบั้ม ลาฟฟิงออนจัดส์เมนท์เดย์
ถ้าสมัยนั้นเขาทำวงเอง เป็นนักร้องนำเองจะไม่แปลกใจเลย แต่...มาออกในตอนนี้มันออกจะตกยุคไปหน่อย ถ้าอัลบั้มนี้ออกมาช่วงต้นทศวรรษ 80 คงจะเข้าสมัยได้
พวกเขายังอยู่กับดนตรีสไตล์เดิมไม่เปลี่ยนมีความสนุก มีท่อนฮุคให้ร้องตาม เน้นจังหวะมันส์ให้โยกไปด้วยสบาย เนื้อหาวนเวียนอยู่กับเซ็กซ์ เหล้า เบียร์ ร็อกแอนด์โรล เพลินดีเหมือนกัน
เสียงร้องของโอนิก็ยังดีเหมือนเดิมแต่มีเพลงที่น่าสนใจอยู่ไม่กี่เพลง ส่วนใหญ่น่าเบื่อเหมือนกับเดโมเทปที่ยังทำไม่เสร็จ หรือการคิดท่อนแต่ละท่อนยังเชื่อมต่อกันไม่ราบรื่นทำให้ชุดนี้น่าผิดหวังเกินกว่าที่คิด
อัลบั้มนี้เป็นอัลบั้มที่ฟังเพลิน แต่คงไม่ใช่งานระดับมาสเตอร์พีซ
อยากจะแนะนำให้คนที่ไม่เคยฟังงานชุดนี้มาก่อนซื้อต้นฉบับมาฟังดีกว่า
นี่เป็นอัลบั้มที่เหมาะสำหรับชาวฮาร์ดร็อกสายแหบห้าวสากระคาย ไม่ชอบความสุขุมลุ่มลึกล้ำค้ำฟ้าอะไร
