Jack Russell’s Great White: He Saw It Comin’
อัลบั้มนี้อาจะไม่ถึงขั้นงานชั้นเยี่ยม แต่ถ้าเอาไปเทียบกับสองอัลบั้มหลังสุดของเกรตไวต์แล้วดีกว่ามากพอสมควร
Europe: War of Kings
ถ้าตามงานหลัง ๆ ของยุโรปมาอาจจะพอเข้าใจทิศทางของวงอยู่บ้าง แต่ถ้าฟังยุโรปจากยุค 80 แล้วมาฟังงานชุดนี้เลย คงจะรู้สึกแปลก ๆ บ้างล่ะ
Thunder: Wonder Days
นี่เป็นอัลบั้มที่คลาสสิกใกล้เคียงกับอัลบั้ม ลาฟฟิงออนจัดส์เมนท์เดย์
Jeff LaBar: One For The Road
ถ้าสมัยนั้นเขาทำวงเอง เป็นนักร้องนำเองจะไม่แปลกใจเลย แต่...มาออกในตอนนี้มันออกจะตกยุคไปหน่อย ถ้าอัลบั้มนี้ออกมาช่วงต้นทศวรรษ 80 คงจะเข้าสมัยได้
Kix: Rock Your Face Off
พวกเขายังอยู่กับดนตรีสไตล์เดิมไม่เปลี่ยนมีความสนุก มีท่อนฮุคให้ร้องตาม เน้นจังหวะมันส์ให้โยกไปด้วยสบาย เนื้อหาวนเวียนอยู่กับเซ็กซ์ เหล้า เบียร์ ร็อกแอนด์โรล เพลินดีเหมือนกัน
Lynch Mob: Sun Red Sun
เสียงร้องของโอนิก็ยังดีเหมือนเดิมแต่มีเพลงที่น่าสนใจอยู่ไม่กี่เพลง ส่วนใหญ่น่าเบื่อเหมือนกับเดโมเทปที่ยังทำไม่เสร็จ หรือการคิดท่อนแต่ละท่อนยังเชื่อมต่อกันไม่ราบรื่นทำให้ชุดนี้น่าผิดหวังเกินกว่าที่คิด
Sammy Hagar and Friends
อัลบั้มนี้เป็นอัลบั้มที่ฟังเพลิน แต่คงไม่ใช่งานระดับมาสเตอร์พีซ
Harem Scarem: Mood Swings II
อยากจะแนะนำให้คนที่ไม่เคยฟังงานชุดนี้มาก่อนซื้อต้นฉบับมาฟังดีกว่า
Airbourne: Black Dog Barking
นี่เป็นอัลบั้มที่เหมาะสำหรับชาวฮาร์ดร็อกสายแหบห้าวสากระคาย ไม่ชอบความสุขุมลุ่มลึกล้ำค้ำฟ้าอะไร
Tom Keifer: The Way Life Goes
งานชุดนี้คือร็อกแอนด์โรล และย้อนรากเหง้าไปหาบลูส์กับคันทรีต้นกำเนิดของมันด้วย ตัวอย่างสไตล์ที่ดีที่สุดก็คือเดอะโรลลิงสโตนส์ในเวอร์ชั่นที่เน้นดีกรีร็อกขึ้นมานิดหน่อย
Lovebite – Lock ‘N’ Load: สลีซร็อกรุ่นใหม่ยังมีอยู่
สลีซร็อกเสื่อมความนิยมไปนาน แม้ว่าในช่วงสิบปีที่ผ่านมามีวงจากสแกนดิเนียเวียทำสลีซร็อกออกมาเป็นระยะ แต่วงที่โดดเด่นจริง ๆ มีเพียงไม่กี่วงเท่านั้น และเลิฟไบต์เป็นวงรุ่นใหม่ที่โดดเด่นมากในสายนี้
Lita Ford: Living like a Runaway
สำหรับแฟนเพลงจากยุค 80 คงไม่ผิดหวัง เพราะบรรยากาศโดยรวมยังคงเป็นแบบลิตา ฟอร์ดยุค 80 ที่คุ้นเคยกันอยู่ เพียงแต่นำดนตรีที่หลากหลายมาผสมผสานไปในแต่ละเพลงให้มีความแตกต่าง
Trixter – New Audio Machine
งานชุดแรกในรอบ ๒๐ ปี จากสมาชิกดั้งเดิม ยังคงทำดนตรีต่อเนื่องจากอัลบั้ม Hear! หมายถึงมันยังเป็นฮาร์ดร็อกแรงกว่างานชุดแรกที่ออกป็อปเอาใจตลาดในสมัยนั้น
The Brief History of Bad Boys from Boston: Aerosmith 2
ในที่สุด Aerosmith ก็มีสมาชิกวงลงตัว
The Brief History of Bad Boys from Boston: Aerosmith
ปิดท้ายการแสดงครั้งแรกด้วยเพลง:Train Kept a Rollin’ (เวอร์ชั่นดั้งเดิมของ Johnny Burnette and the Rock and Roll Trio แต่มาเป็นรู้จักในหมู่ชาวร็อกในเวอร์ชั่นของ The Yardbirds
Chickenfoot: III
อารมณ์เพลงในงานชุดนี้ เป็นสิ่งที่หาได้ยากในวงดนตรีรุ่นใหม่ๆ คือไม่ได้เน้นแรงหรือว่าให้มันออกมาโครมครามเข้าไว้ ไม่มีอิทธิพลของพั้งก์หรือโพสต์ร็อกมาเจือปน งานนี้สมศักดิ์ศรีวงซูเปอร์กรุ๊ปทุกประการ ทั้งฝีมือการเล่น และตัวบทเพลงที่เข้มข้น เหมาะกับคนที่ชอบฮาร์ดร็อกแรงๆ แบบเก่าๆ มาก
