to share the long forgotten glamorous days
การเข้ามาร่วมวงของรอนนีทำให้แบล็กซับบาธได้พลังสดใหม่ขึ้น ทั้งสไตล์การร้องและการทำเพลงของรอนนีจับคู่เข้ากับโทนีได้ง่ายดาย โทนีรู้สึกว่ารอนนีนำความสดชื่นกลับคืนมาสู่วงแบล็กซับบาธและทำให้วงดูเป็นมืออาชีพมากกว่าเดิม
ฟัง ดิเอนด์แล้วไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ฟัง 13 อาจจะเป็นเพราะตอนฟัง 13 คือฟังงานใหม่ของแบล็กซับบาธยุคคลาสสิกไลน์อัป (แต่ขาดบิล วอร์ด) ในรอบหลายสิบปี แต่อัลบั้มนี้ออกจะเป็นของเก็บตกเหมือนเป็นของที่ระลึกมากกว่าอัลบั้มเต็ม
ยกเว้นแต่เรื่องที่บิล วอร์ดไม่ได้กลับมาในงานชุดนี้ไว้เรื่องหนึ่ง นอกนั้นงานชุดนี้ทำให้คนชราอิ่มเอมอารมณ์
ก็ต้องยอมรับว่าพวกเขาทั้งสี่ "แน่" มาก ทั้งในด้านไอเดียและฝีมือ งานชุด ซับบาธบลัดดีซับบาธ เป็นงานที่เก็บงำความขลังอย่างเข้าฝัก ถึงเนื้อถึงหนังในแบบต้นตำรับเมทัลกำลังครบเครื่องที่สุดในช่วงเวลานั้น
นี่คือภาคขยายจาก 2 ชุดแรกที่พวกแบล็กซับบาธได้บรรเลงแนวทางขึ้นมาใหม่จนกลายเป็นเฮฟวีเมทัลในเวลาต่อมา บทเพลง 6 เพลงหนักแน่นเต็มอิ่ม กับเพลงบรรเลงอคูสติกกีตาร์อีก 2 เพลง
งานนี้ออกทางดูมเมทัลเสียด้วยซ้ำ มีท่อนคอรัสติดหู บทเพลงมีพลังไม่เน้นความเร็วของบทเพลง แต่ละเพลงล้วนมีคุณค่าน่าฟังในตัวเอง งานนี้ระดับคลาสสิกของวงการที่ไม่ควรพลาด
ถึงแม้แบล็กซับบาธจะไม่ได้สร้างเฮฟวีเมทัลทั้งหมด แต่โครงสร้างหลักของเฮฟวีเมทัลอยู่ในบทเพลงของแบล็กซับบาธตั้งแต่งานชุดแรกของพวกเขา และวางรากฐานของดนตรีเฮฟวีเมทัลให้วงรุ่นหลังได้สืบทอดต่อกันมาจนถึงปัจจุบัน
ถ้าผลประโยชน์ยังไม่ลงตัว โอกาสที่แฟนเพลงแบล็กซับบาธจะได้เห็นไดโนเสาร์ที่ยังไม่ยอมสูญพันธุ์ (อาจจะเป็นตัวสุดท้ายในโลกนี้เสียด้วย) เดินเยื้องย่างบนเวทีคงจะยาก...
โดยรวมอัลบั้มนี้ไม่ถึงกับเป็นงานที่สุดยอดสมบูรณ์แบบ แต่ถ้าจะให้เทียบกับจริง งานนี้ให้อารมณ์และความสดใหม่มากกว่างานดีฮิวแมนไนเซอร์ที่สมาชิกกลุ่มนี้เคยผลิตร่วมกันมาก่อน
ซิงเกิลแรกของวงใช้ชื่อ “ไบเบิลแบล็ก” ยังคงเป็นเพลงในแบบแบล็กซับบาธอันสุดแสนคลาสสิค โทนีจะเปิดตัวด้วยเสียงอคูสติกใส ๆ ก่อนที่จะถล่มนรกทลายสรวงสวรรค์ให้มันบรรลัยกันไปข้าง
